Ölümlü olduğumuzu bilerek yaşıyoruz ama hayat akarken bir şekilde dünyevi yoğunluklara dalıyoruz. Ne zaman ki bir yakınımızı ya da tanıdığımızı kaybediyoruz; yaşadığımız acıyla irkilip, kaçınılmaz ölüm gerçeğiyle yüz yüze geliyoruz. 93 yıllık koca çınar babam Tahsin Yılmaz’ı, 6 Eylül 2023’te çok sevdiği Korgun’unun koynunda toprağa vereli 2 yıl olmuş...
Devletine, milletine, memleketine son nefesine kadar aşkla hizmet eden babam için "Korgun" denince, akan sular dururdu.
"Korgun'um seninle varım, seninle yokum...
Seninle açım, seninle tokum..." sözünü ondan yüzlerce kez duydum.
Vefatından bir kaç gün önce kulağıma şu sözleri fısıldamıştı rahmetli:
"Oğlum, Kadıgil lakaplı aile ismimize bırakacağım en iyi miras, güzel ahlakla temiz ve şerefli bir mazi olacağının bilinmesi yegâne arzumdur..."
Öğretmen, şair Eyüp Tandoğan ağabeyimizin vefatından sonra, oğlu Yılmaz’dan babasını yazmasını istemiştim... Aradan epey bir zaman geçtikten sonra "Daha yazmadın mı?" diye sitem edince, "Abi, hiç kolay değil bir evladın babasını yazarak anlatması..." demişti. Hakikaten öyleymiş. Rahmetlinin bıraktığı notları ve dokümanları tamamıyla taradıktan sonra onu gerçek manada anlatan bir yazıyı evladı olarak kaleme almak benim için onur olacaktır.
Tahsin Yılmaz (1930 – 2023)
Korgun’un köklü ailelerinden Kadıgil sülalesine mensup Tahsin Yılmaz, Kadı Hafız Ahmet Efendi'nin torunudur. Korgunlu Mustafa-Ayşe çiftinin ikinci evladı olarak 25 Eylül 1930'da Korgun'da doğdu. 1943 yılında Korgun İlkokulu'ndan birincilikle mezun olduktan sonra, 2. Cihan Harbi devam ederken, babasının ve amcasının çalıştığı İstanbul’a gitti. 1946 yılında Zeyrek Ortaokulu’ndan, 1949 yılında da birincilikle kazandığı İstanbul Halkalı Ziraat Okulu’ndan mezun oldu. Çankırı Merkez ve ilçeleri, Rize Çay Teşkilatı, Kırşehir Malya Devlet Üretme Çiftliğinde ziraat teknisyeni olarak çalıştı.
1953 yılında Korgunlu Fatma, İsmail Koçkan çiftinin küçük kızı Meryem hanımla evlendi. Bu evlilikten Mustafa Niyazi, Adil, Lütfi ve Metin dünyaya geldi.
Meslek Okulu mezunları onun öğrencilik yıllarında üniversite sınavına alınmadığından, dışarıdan lise diploması alarak; 1965 yılında girdiği üniversite sınavında Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi'ni ikinci sırada kazandı. 1970 yılında Ziraat Fakültesi’nin Tarla Bitkileri Yetiştirme ve Islahı Bölümü'nden 'Ziraat Yüksek Mühendisi' unvanıyla mezun oldu. Üniversite mezuniyet tezi "Çankırı ilinde erozyon çalışmaları ve bu çalışmaların bitki örtüsü üzerine olan etkileri" olmuştu... Tez hocası Ankara Üniversitesi’nin "hocaların hocası" olarak anılan Çankırılı Profesörü Ömer Tarman'dı.
“Üzerinde doğduğum, suyunu içip havasını teneffüs ettiğim ve senelerdir ekmeğini yemek suretiyle yaşantımı devam ettirdiğim; cömert, vakur, kahramanlar diyarı ve şehitler yatağı mütevazı Anadolu şehri Çankırı’nın beşiği, her dem gurbet ninnisini terennüm ederek sallanmıştır. Arazi parçalanması, gayri müsait şartların hâkim oluşu, Devlet ve müteşebbis yatırımlarının yeterli olmayış nedenleri ve erozyon tahribi gibi çeşitli tabii afetler dolayısıyla hemşerilerinin belirli bir sayısından fazlasını sinesinde tutamaz duruma gelmiştir.
Ancak bu suretle uzun senelerdir zafiyete düşen ekonomik dengesini sürdürebilmesi; aktüalitesini kaybetmeyen bir hadise olarak duyanların kalbinde acı bir ıstırap kaynağı olmuştur. Bir elin parmakları kadar istisnaları az olan, Çankırı; yerli ve yabancısından hiçbir vakit hizmet mukabili verdiğinin karşılığını tam olarak geri alamamış, maalesef özlenen Çankırı vahdet ve şuuruna da bir türlü nail olamamıştır. Bunu, onun makûs talihini aramaktan çok ona nüfus kâğıdıyla değil de; gönülden bağlı olmayanların vefasına atfetmemizin realiteye daha uygun düşeceği şüphesizdir…”
Tezinden bir not:
"1958 selinde Çankırı'nın ortasından geçen Tatlı Çay Vadisi o derece aşırı su ile dolmuştur ki; Çay yatağı yakınlarında bulunan yarım asırlık ahşap evlerden bir kaçının yükselen su üzerinde bacaları tüterek yüzdüğü, temelleri oyularak gevşetilen bazılarının da yerlerinde ters dönmüş oldukları o günü görenlerin hafızalarından silinmemiştir..."
Memuriyetinde saat ve mesai sınırlaması gözetmeyen, cumartesi-pazar, kar kış demeden hizmete koşan babam; Çankırı tarihine geçen 1972 yılı, Çankırı İLMİP çalışmalarında 468 köyün envanter ve fizıbıl konulu projeksiyon çalışmalarını, komisyon başkanı olarak yürütmüştür. Hitabeti gibi kalemi de kuvvetli olan babam; mesleki ve milli konularda etkili ve cesur yazılar yazmış; bulunduğu her çevrede aktif sosyal kimliğiyle tanınmıştır.
Bilecik ve Kırşehir Teknik Ziraat Müdürlüğü görevlerinden sonra Tarım Bakanlığı Teftiş Kurulu Başkanlığı'na atandı. Bu görevde iken 12 Eylül 1980 askeri darbesiyle resen emekli edildi.
12 Eylül 1980 sonrası yapılan hukuksuzluklara itiraz etmek, Milli Güvenlik Konseyi'ne şikâyet dilekçesi vermek her yiğidin harcı değildi! Bu anlamda babam Tahsin Yılmaz’ın tarihi dilekçesi ve açtığı dava çok kıymetli bir duruş vesikasıdır. Verdiği zorlu hukuk mücadelesiyle görevine geri döndü. Bu süreçte yaşadıklarını 2022 yılında "12 Eylül 1980 Re'sen Emeklilikle Mücadelem" kitabıyla belgeselleştirdi.
1995 yılında yaş haddinden Bakanlık merkez teşkilatından emekli oldu. Rahmetli Alparslan Türkeş’le özel yakınlığı bulunan babam, MHP Kurucular Kurulu üyesiydi. Almanca biliyordu.
Emeklilik döneminde mesleki ve teknik konuların yanı sıra Çankırı ağırlıklı yazılarının yer aldığı 18 adet kitabı basıldı. Çankırı yerel basını Doğruyol ve Karatekin gazetelerinde memleket meselelerine dair bine yakın köşe yazısı yayınlandı. Çankırı Lisesi'nde Kimya, Çankırı Öğretmen Okulu'nda Almanca derslerine girdi. Babam, benim de Çankırı Lisesi 1. sınıfında Kimya öğretmenimdi. Rahmetli, birçok gencin okumasına vesile olmuş, tahsil hayatları boyunca da desteklemiştir.
İkinci vefat yıldönümünde biz dört evladına helal lokma yedirerek, hem güzel yetişmemizi, hem de güzel tahsil yapmamızı sağlayan sevgili babam Tahsin Yılmaz'a Yüce Rabbim’den rahmetler diliyorum.