Fırsat buldukça Cumhuriyetin ilk çeyreğinde yayınlanan gazeteleri inceliyorum... "Çankırı’nın hafızasına" kaydedilmek üzere seçtiğim Çankırı haberlerini arşivime alıyorum. İşte o haberlerden birini, sizlerle paylaşmak istiyorum.

13 Ocak 1931 tarihli Son Posta (1) gazetesinde yer alan haber şöyle:

"Çankırı’da kahraman askerlerimize kış hediyesi toplayan Korgun köy heyeti fakir bir asker anasının yüksek milli ruhlu, cömert Türk kadınının şu asli heyecanlı hareketini müşahede etmiştir.

Zeliha kadın, köyün fakirlerindendir. Oğlu da askerde bulunmaktadır. Köy heyeti Mehmetçiklere verilecek hediyelerin hazırlanması için evvelce köydeki evleri dolaşarak, hediyeleri tespit etmiş bu arada Zeliha kadına “fakirdir, oğlu da askerdedir...” diye sorulmamıştır.

Bir hafta sonra birkaç kişilik köy heyeti kapı kapı gezerek hediyeleri toplamaya başlamıştır. Bakraçlarını köy çeşmesinden doldurmuş olan Zeliha kadın, yol üstü bu heyete rast geliyor ve soruyor:

• Oğul, nereden geliyorsunuz? Kapı kapı ne topluyorsunuz?
• Askerlerimize kış hediyesi topluyoruz.
• Bana, niçin haber vermediniz? Ya ben şimdi, ne hediye vereceğim? Ne olaydı, benim de haberim olaydı da ben de bir hediye hazırlasaydım.
• Zeliha kadın üzülme, senden bir şey istemiyoruz.
• Olur mu hiç oğul? Askerlerimize herkescik hediye verir de ben nasıl dururum? Ben fakirim bir şeyciğim yok emme muhakkak bir şeycik vermeliyim.

Zeliha kadın elindeki su dolu bakraçları bırakmış büyük bir heyecan içinde ayağından çoraplarını çıkarmış ve:

• İşte oğullarım, yiğit Mehmetçiklerime layık olmayan bu hediyemi alın, ben yalınayak eve giderim. Kışı da çıplak ayakla geçiririm. Tek asker yavrumuz üşümesin.

Bu asil ruhlu Türk kadını, köy heyetine çorabını gözyaşlarıyla ve ısrarla kabul ettirmiştir."

(1) Son Posta gazetesi, İstanbul’da M. Zekeriya Sertel, Selim Ragıp Emeç, Ekrem Uşaklıgil ve Halil Lütfü Dördüncü tarafından 27 Temmuz 1930’da yayınlanmaya başlamıştır. 26 Kasım 1962’ye kadar yayın hayatını devam ettirmiştir.