Koltuk sevdası bir hastalıktır. Virüs gibidir. Kana girer ve bir daha çıkmaz. Tedavisi zordur hatta yoktur. Ne olursa olsun, nasıl olursa olsun ve ne karşılığı olursa olsun illaki o koltuğa oturmak ister insan, eğer o virüs bünyesinde iyice yer etmişse…

Makam-mevki koltukları böyledir amma en şiddetli tezahürü siyasette görülür bu hastalığın. Yeter ki milletvekili olsun, o turuncu koltuklara otursun. Yetmedi mi, haydi üstüne bir de bakanlık koltuğu oldu mu tadından yenmez.

Siyasetin amacı elbette Meclis’e girmek, olursa iktidar ve ardından bakan ya da başbakan yardımcısı filan olmaktır. Maksat memlekete hizmet olsun değil mi?

Milletvekili olalım, Meclise girelim, bakan olalım da ne olursa olsun, nasıl olursa olsun öyle mi? Gayeye giden her yol meşru yani öyle mi?

Gayeye giden her yol mubahsa sizinle taban tabana zıt bir yolda yol alan başka partilerle de koalisyon yaparsınız olur biter. Maksat memlekete hizmet olsun, maksat birkaç milletvekilli ya da bakan koltuğu kapmak olsun öyle mi?

Şu siyaset ne garip yahu! Vakti zamanında birbirlerini yiyen zıt görüşlü partiler bile şimdi ortak hedef doğrultusunda bir araya gelebiliyor. Koalisyon yapabiliyor. Birbirlerine payanda olup iktidar koltuklarını aralarında paylaşabiliyorlar.

Bundan iki dönem önce MHP ile DSP ve de ANAP koalisyon yapmışlardı. Ecevit’i başbakan, diğer liderleri de “başbakan yardımcısı” yapmıştı bu koalisyon.

Benzeri bir koalisyon şimdi niye olmasın? Yani CHP ile MHP niçin koalisyon yapmasınlar? Öyle ya, mevcut iktidarı başka türlü alaşağı etmek mümkün olmayacak; öyleyse iki zıt parti “aynı hedef” doğrultusunda niçin yan yana gelmesinler?

Bugünlerde tezgâha sürülen yeni varyasyon işte bu. Önümüzdeki seçimlerde CHP ile MHP koalisyon yapsın, iktidarı paylaşsınlar ve Ak Parti’den kurtulsun Türkiye. Böyle bir hayal peşinde koşuyor bazıları. Hayal diyorum çünkü kendileri de böyle bir şeyin hayalden öte gitmediğini biliyorlar. Ama umut fakirin ve muhalefetin ekmeği ya, ye babam ye…

Doğmamış çocuğa don biçmek diye buna derler. Mevcut iktidar oy kaybedecek; muhalefet partileri de oy oranlarını yükseltecekler. Daha çok milletvekili çıkaracaklar ve birlikte hükümeti kuracaklar ve Türkiye kurtulacak.

Muhalefet partileri ve taraftarları açısından böyle bir beklenti içine girmek güzeldir ve gereklidir. Ne var ki, büyük beklentilerin ardından gelen hayal kırıklığı da aynı oranda büyük olur.

Dolayısıyla CHP ile MHP’nin Haziran seçimlerinin ardından koalisyon kurması gerektiği yönünde beklenti pompalayanlar böyle bir şeyin hayal olduğunu zaten biliyorlar da bu iki partinin taraftarları da buna inanıyor ve ardından da büyük hayal kırıklığı yaşıyorlar.

Oysa siyaset hayaller ve beklentiler üzerine değil gerçekler üzerine kurulmalıdır. Gerçek ise nedir biliyor musunuz? Koalisyon için iki parti gereklidir. Hadi diyelim ki CHP kendi oyunu aldı Meclis’e girdi; peki ya MHP? Acaba MHP barajı aşıp Mecis’e girebilecek mi?
Bunu da gelecek yazımızda tartışalım…