Çok anlamak da yoruyor insanı, çok düşünmek, çok sorgulamak, olan bitenin farkında olmak...

Tüm bunların, kayıtsız şartsız itaat eden, sormayan, sorgulamayan ihtiyatsız bir kesimin sınır tanımayan biat edişlerine kâr etmediğini gördüğünde de yorgunluğu katlanarak artıyor.

Frontal lobundaki kıvılcımların benliğini ele geçirdiğinden habersiz, yangına bir yudum su tutmaktan aciz beyinlere karşı koyamayacak kadar biçare olanları görmek daha bir ürkütüyor.

Mazeretler silsilesi içerisinde boğuşurken benliğiyle, ruhunda açılan gediklerin, kıt kanaat gelişen düşüncelerine zincir vurmuş şeriklerin,
bir de çanak tuttuğu usulsüzlüklerin girdabına kapılıyor. 

Yarının belirsizliği içinde yaşadığı gelgitleri sürekli örtbas etme çabası, bizzat kendi düşünsel eksikliğinin getirisi olan dar ve kıt havsalası, kendi fikrini beyan edemeyişinin zorlu ve büyük sıkıntısı, ruhunun derinliklerindeki çamurlu aynaya umutsuzca yansıyor.

Ruhlardaki kokuşmuşluğu ise sayısız faydası olan, Çankırı'nın kaya tuzu bile gideremiyor maalesef...

Tam da usta kalem Edip Cansever'in dediği gibi;

Ben yorgunum anlamaktan
Bir duvar, bir tebeşir gibi yazmaktan yazılmaktan.

Her zorluğun üstesinden gelmekte, söylemek istediklerini yazıya dökmekte, en güçlü enstrümandır şiir. Hayatın özeti, sözcüklerle güzel biçimler kurmak sanatıdır. Hangi sözcük, hangi sözcükle yan yana geldiğinde nasıl bir ışık ortaya çıkar? Bunu bilmek gerek." der usta kalem
Cahit Sıtkı Tarancı.

O ışığı yakalamak, durumu ahvalimizi kısa ve öz anlatmak, duygumuzu düşüncemizi fiber hızda aktarmak ancak ve ancak seçtiğimiz kelimelerin doğru dizilişiyle mümkün.

Demem o ki; hüznü azaltan, kalbe dokunan, ışığı kucaklayan tüm sözler şiir ile anlam bulmalı, yola değer katmalı, hayatın içinde şiir ebediyen olmalı...

Ve ben de 'satır satır, hece hece' şiirle var olmalıyım...

Çankırılı usta kalem Dilaver Aygen'in dediği gibi;

"Kör bir kazma ile dağları kazmak, arzuhalini buza yazmaktır" şiir.

Dilaver Aygen, öğretmen ve hukukçu. Çankırı'nın Kurşunlu ilçesi, Sarıalan köyü doğumlu...Kastamonu Öğretmen Okulu mezunu Aygen, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nde okurken bir taraftan da Afyon ve Çankırı'nın köylerinde öğretmenlik yapmış.

Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ni bitirdikten sonra da uzun yıllar hakimlik, Ağır Ceza Mahkemesi Başkanlığı, Yargıtay Tetkik Hakimliği görevlerinde bulunmuş.

Yazar ve şair aynı zamanda, eserlerinde ise doğduğu büyüdüğü coğrafyanın sosyo kültürel özelliklerine ayna tutmakta..

Yayımlanmış birçok kitabı var, bunlardan biri de bir anı kitabı olan Bir Ağır Ceza Reisinin Anıları...

Bir dönem tarihine de ışık tutuyor, kullandığı uzlaşı dili, soruna değil çözüme odaklı yaklaşımı örnek alınası...

Aygen, anılarla bezeli bu kitabın bölümleri arasına kendi şiirlerini de yerleştirmiş.

Ben okurken çok keyif aldım, tavsiye ederim.

Şiirlerinden birinde bakın Çankırı'yı nasıl tasvir ediyor... (Şiirde bir tek eksik var, o da geçtiğimiz Kurban Bayramı'nda ilk kez tanıştığım, tadına doyum olmayan Çerkeş baklavası... Onu da ben eklemiş olayım.)

ÇANKIRI

İlim diye söylemiyorum,
Şu üç şeyi meşhurdur Çankırı'nın,
Mağaradan çıkan kaya tuzu,
Yollarının tozu, dünya güzeli kızı.

Asıl önemli olanı,
Damada taktılar mı kancayı,
Onu ailesinden alırlar,
Mutlaka Çankırılı yaparlar.

Yarenleriyle övünürler,
Nerede bir aç varsa doyururlar,
Yoksulları kayırırlar,
Yardım severdir Çankırı.

Karatekin'in evlatları,
Çalıp çırpmayı bilmezler,
Yoktur yalıları, katları,
Dürüstlüğün timsali Çankırı.

Abartılı söylemiyorum,
Altı yıl içinde yaşadım biliyorum,
Birbirini destekleyen, esnafı, işçisiyle,
Ahi Evran'ın devamıdır Çankırı.

Oğlu-kızı okumayı sever,
Vatan müdafasına en önde gider,
Türklüğü ile iftihar eder,
Milliyetçiliğin kalesidir Çankırı.

Ilgaz'ın yeşil ormanıyla,
Kurşunlu'nun balıyla,
Eldivan'ın kirazıyla,
Yarışmalarda birincidir Çankırı.

Kurtuluş Savaşı'nda,
Kağnısının başında,
İnebolu-Ankara yolunda,
Cepheye mermi yetiştirendir Çankırı...

Dilaver Aygen