SOKAK kapılarımızın kilitlenmediği, arkasından sürgülenmediği çocukluğumuzun Çankırı’sında mahallemizin çocukları sanki aynı ananın evladı gibiydiler... O yüzden de isimlerine "Ana" ekleyerek hitap edilirdi onlara. O zamanlar biz Tahtaköprülü çocuklar kara fırından çıkan Çankırı’nın yuvarlak ekmeğini kenarından kayık şeklinde böler, içine toz şeker döküp, çeşme başında şapırdata şapırdata büyük bir keyifle yerdik. O gündür, bugündür ben o şekerli ekmeğin tadını hiçbir şeyde bulamadım.

Çocukluğumuzu birlikte yaşadığımız, birlikte büyüdüğümüz mahalle arkadaşlarım içinde Halim Şan'ın benim hayatımda farklı bir özelliği vardır. Ev sahibimiz Ali Çavuşoğlu’nun bahçeli evine taşınmasından sonra Halimler'le altlı-üstlü oturduk. Halimler evin avlulu alt katında oturdukları için okul ve oyun dışında burada biraraya gelir çayı orda demler, müzik dinler, kitap okur, dergileri karıştırır, sohbet ederdik. Barış Manço’nun Dağlar Dağlar şarkısını da ilk kez burada Halim dinletmişti bize...

Babasının kendi adını verdiği Halim’le ilkokul yıllarımızdan itibaren çok kitap okur, “Bu hafta kim daha çok kitap okuyacak?” diye Çankırı Halk Kütüphanesi’nden aldığımız kitaplarla yarışırdık. Bu yüzden her ikimizde erken yaşlarda gözlük kullanır olduk ama okuma yarışında beni geçtiği için o benden çok önce gözlük kullanmaya başladı.

Babamın tayini nedeniyle lise ikiye geçtiğim yıl veda ettiğim Çankırı’da Tahtaköprülü hiçbir arkadaşımı unutmadım. Yıllar birbirini kovalarken de kardeşlik hukukumuz hep devam etti ve görüşmeye devam ettik.

Halim’in kalemi çok güçlüydü, şiir de yazardı. Bilgi birikimi ve sosyal kişiliğiyle Çankırı Esnaf Odası’nda çalıştığı yıllarda birçok etkinlikte yer aldı. Daha sonra Çankırı Milli Eğitim Müdürlüğü'nde görev yaptı. Özellikle benim de Bilecik Ertuğrul Gazi Lisesi'nden öğretmenim olan Hidayet Kumtepe’nin (1945-2014) Çankırı Milli Eğitim Müdürü olduğu dönemde telefonla sıkça görüşürdük. Geçirdiği ciddi rahatsızlık sonrası Milli Eğitim'den emekli oldu. Emekliliğinde sağlığıyla ilgili zorluklarla mücadele etmek zorunda kaldı ama hiç mi hiç şikâyet etmedi halinden. Gözleri hayli sıkıntılıydı, çok az görebiliyordu fakat buna rağmen kitap okumaya gayret etti. Bana görme sıkıntısından dolayı tek tek SMS atarak oluşturduğu hayat hikâyesini toparlamaya çalışırken ölüm haberini aldım, burnumun direği sızladı... 2 Temmuz 2023 tarihinde vefat eden sevgili kardeşim Halim; Emine Annesinin yattığı Eldivan Alva köyüne defnedildi.

Ne acıdır ki; daha sonra kız kardeşi Huriye’den öğrendiğim; "Beni kardeşim Metin mezara indirsin..." isteğini getiremedim. Arkadaşlığın, akrabalığın önüne geçtiği özel durumlar vardır, bizim kardeşliğimiz de tam da böyleydi Halim’le... Babası Halim Amca, annesi Emine Teyze, abileri Cemal ve Kadir Şan’ın da ruhları şad olsun.

Bir dönem Damlamca'yı, Tahtaköprü'yü sesleriyle çınlatan çocuklar birer birer gidenler kervanına katılıyor... Yazıyı tamamlayamadan bir diğer çocukluk arkadaşım Tahtaköprülü Şaban Bereket kardeşimin vefat haberini aldım. Şaban kardeşim de köyü Ayan’da sonsuzluğa uğurlandı.

Mekânınız Cennet olsun sevgili kardeşlerim...